FESTA SAN XOÁN BOSCO

FESTA DE SAN XOÁN BOSCO

ORACIÓN COLECTA

Deus piadoso, ti fixeches de san Xoán Bosco un pai e un mestre da xuventude. Pedímosche que prenda en nós o mesmo lume de amor e teñamos forza para te servir soamente a ti, ó tempo que buscámo-lo ben de tódolos homes. Polo noso Señor Xesucristo, teu Fillo, que vive e reina contigo na unidade do Espírito Santo por sempre eternamente.

ORACIÓN SOBRE AS OFRENDAS

Acepta Pai santo, o sacrificio que che ofrecemos con fe sincera, e feixe que che amemos sobre todas as cousas, a fin de que a nosa vida sexa un himno na túa honra. Por Cristo o noso Señor.

PREFACIO

- O Señor sexa convosco.

&- E contigo tamén.

-Erguede os corazóns.

&- Témolos postos no Señor.

- Deámoslle grazas ó Señor, noso Deus.

&- E digno e de xustiza.

Verdadeiramente é xusto darche grazas, e o noso deber glorificarte,

Deus grande e misericordioso, por Cristo o teu Fillo e Salvador noso.

Porque ti, Pai de amor eterno,

suscitaches na Igrexa a san Xoán Bosco

como amigo, irmán e pai dos mozos,

para conducilos polo camiño da salvación.

El, con mirada profética cara aos tempos novos,

preparounos para afrontar a vida

con honesta sabedoría e unha fe rica en obras.

E, movido polo teu Espírito, deu orixe a unha gran familia

para continuar por toda a terra a súa misión de mestre e de pai.

Por iso, nós, congregados en asemblea de festa,

cantámosche un himno de adoración e encomio,

e unidos aos anxos e aos santos

proclamamos sen cesar o himno da túa gloria.

ORACIÓN PARA DESPOIS DA COMUÑÓN

Pai, alimentáchesnos con este sacramento de salvación; Feixe que imitemos a actividade incansable de san Xoán Bosco, para conducir aos mozos cara ao amor de Cristo, o teu Fillo, fonte inesgotable de vida nova. El, que vive e reina polos séculos dos séculos.

PRIMEIRA LECTURA

Libro de Ezequiel 34, 11-12; 15-16; 23-24; 30-31

Pois así fala o meu Señor, Iavé:

‑Velaí, eu en persoa virei

seguirlles as pisadas ás miñas reses e buscalas.

O mesmo que mira o pastor polos años,

o día en que el se atopa diante do rabaño dispersado,

así eu vou mirar polas miñas reses,

e vounas salvar, sacándoas de todos os sitios

por onde se espallaron un día de nubes e escuridade.

Eu mesmo apacentarei o meu rabaño,

e eu en persoa fareino acougar

‑é o meu Señor, Iavé, quen fala‑.

Buscarei a ovella perdida,

farei volver a extraviada,

vendarei a que ten a pata partida,

fortalecerei á feble,

pero farei que perezan a gorda e a forte.

Apacentarei o meu rabaño conforme a xustiza.

Vou suscitar á fronte deles un pastor único,

que os apacente: será o meu servo David;

el mesmo os apacentará: el en persoa será para eles o seu pastor.

Eu, o Señor, serei para eles o seu Deus,

e o meu servo David será príncipe no medio deles

‑son eu o Señor, quen o dixen‑.

Entón recoñecerán que eu, o Señor, son o seu Deus,

que estou con eles, e que eles son o meu pobo, a Casa de Israel,

‑é o meu Señor, Iavé, quen fala‑.

Vós seredes o meu rabaño, o rabaño dos pastos da miña terra seredes vós.

Eu serei o voso Deus ‑é o meu Señor, Iavé, quen fala‑.

SALMO

O SEÑOR É O MEU PASTOR

O Señor é o meu Pastor, nada me falta;

o Señor é o meu Pastor, sempre vai comigo.

1.- Nos prados verdescentes me leva a repousar;

me leva a refrescar nas augas tranquilas.

2.- Aínda que eu atravese pola escuridade,

nada temerei, pois ti estás comigo.

SEGUNDA LECTURA

FILIPENSES 4, 4-9

Estade sempre alegres no Señor.

Repítovolo: estade alegres.

Que todo o mundo vexa o bos que sodes.

O Señor está a chegar.

Non desacouguedes por cousa ningunha.

En todo presentádelle a Deus as vosas peticións

con oracións de súplica e acción de grazas.

E a paz de Deus, que supera toda intelixencia,

custodiará os vosos corazóns

e os vosos pensamentos en Cristo Xesús.

Do resto, meus irmáns,

todo o que sexa verdadeiro, todo o que sexa serio,

todo o que sexa xusto, todo o que sexa enxebre,

todo o que sexa estimable, todo o que sexa honroso,

calquera virtude ou mérito que haxa,

iso é o que debedes estimar.

O que aprendestes, recibistes, oístes e vistes en min,

iso é o que tedes que levar á práctica.

E o Deus da paz irá convosco.

EVANXEO (Mt. 18, 1-6; 10)

Naquel momento acercáronse os discípulos a Xesús, para lle preguntar:

‑¿Quen é o máis importante no Reino dos Ceos?

El chamou por un meniño e púxoo no medio deles, e dixo:

‑Asegúrovolo: se non cambiades e non vos facedes coma nenos,

non entraredes no Reino dos Ceos.

Quen se faga pequeno coma este cativo

será o máis importante no Reino dos Ceos.

E quen acolla un meniño coma este no meu nome, acólleme a min.

Pero quen escandalice a un destes pequenos que cren en min,

máis lle valería que lle colgasen unha pedra de muíño ó pescozo,

e que o largasen ó fondo do mar.

¡Coidadiño con desprezar a un destes cativos!

Asegúrovos que os seus anxos, no ceo,

están sempre contemplando o rostro do meu Pai celestial.

COMENTARIO

Este domingo do mes de xaneiro coincide coa festividade de San Xoán Bosco, fundador das congregacións dos Salesianos e das Salesianas, Fillas de María Auxiliadora, e da Asociación de Cooperadores Salesianos. Hoxe a nosa parroquia únese a esta festa e queremos lembralo para imitalo e acollernos tamén á súa poderosa intercesión.

Don Bosco naceu preto de Castelnuovo, no Piamonte, no ano 1815. Despois dunha infancia moi dura, foi ordenado sacerdote e dedicouse con toda a súa alma á educación da mocidade, Fundou congregacións para ensinar artes e oficios ós mozos e mozas, ó mesmo tempo, inicialos na vida cristiá. Escribiu tamén algunhas obriñas para a defensa e protección da relixión. Morreu nun día coma hoxe, 31 de xaneiro de 1888.

Don Bosco foi un profeta do seu tempo, e hoxe tamén necesitamos profetas que nos mostren o camiño, que denuncien, critiquen, e que nos falen das periferias das que fala o papa Francisco. Don Bosco, a quen hoxe lembramos, viviu desa maneira. Foi profeta en Turín acollendo e educando aos mozos que nada tiñan. A súa casa foi fogar, as súas mans ensinaron nos talleres e sempre se mostrou coma un pai misericordioso. Son centos os mozos que pasaron polo oratorio. Algúns fixéronse sacerdotes coma el e continuaron a súa obra. Algúns se afanaron nos talleres para ser mestres doutros. Outros levaron ata as máximas consecuencias o lema «honrados cidadáns e bos cristiáns», que asimilaron nos oratorios, e desde a súa vida cooperaron na extensión do carisma de Don Bosco.

A Igrexa invócao como «Pai e Mestre da Mocidade». Recoñéceselle como o pai do Sistema Preventivo na educación dos mozos, aínda que xa no século XVII existía algunha experiencia de educación aplicando este sistema, con todo considérase a Don Bosco como o que o aplicou por primeira vez de forma sistemática nos seus oratorios e colexios. Este sistema consiste en poñer ao mozo na imposibilidade material de obrar o mal, ao darlle a coñecer previamente as normas correctas de conduta, lembralas con frecuencia e vixiar paternalmente para axudarlle a observalas. Don Bosco consideraba a educación relixiosa como esencial para o éxito deste sistema educativo, que rapidamente se estendeu por toda Italia e posteriormente polo resto do mundo.

Para levar a cabo a súa obra educativa a favor da xuventude tivo que servirse dos mesmos mozos e dalgúns colaboradores e amigos. Cando se establece en Turín para dar continuidade ó seu pequeno oratorio tan só acompañáballe a súa nai, Mamá Margarita, a quen lla representa cunha cesta de vimbias na man, na que levaba todas as súas pertenzas. Pronto organizaría un grupo de benfeitores que lle apoiaban economicamente e un grupo de cooperadores que lle axudaban na catequese e na instrución daqueles mozos.

Outra das súas grandes preocupacións foi a defensa da Igrexa e a obediencia cega ó papa. Algúns dos seus breves escritos estaban orientados neste sentido. Un desexo do papa debe ser unha orde para todo o que se considere un fillo da Igrexa -afirmaba.

A gran forza que lle mantiña no seu proxecto era a súa gran fe na Providencia e o auxilio da Nai de Deus, a quen pronto os seus mozos invocarían co nome de Auxiliadora dos Cristiáns.

Esta historia continúa hoxe cunha presenza do carisma salesiano en 132 países e miles de obras a favor da educación dos nenos máis desprotexidos. A extensa familia salesiana, conxunto de congregacións, institutos de vida consagrada, grupos comprometidos de vida cristiá, en total 30 recoñecidos, seguen facendo o ben á mocidade pobre e abandonada, seguindo o carisma de Don Bosco.

Neste día invoquemos a protección do Señor, por intercesión de San Xoán Bosco, para todos aqueles que se dedican á formación dos mozos. Que a alegría e o exacto cumprimento do deber sigan sendo os medios de levar á xuventude polo camiño da santidade. Pedímolo así ó Señor.

ORACIÓN DE FIEIS

Preguémoslle a Deus Pai, por intercesión de san Xoán Bosco, que escoite a nosa oración en favor da xuventude de todo o mundo, dicindo: ESCÓITANOS, PAI. 

- Pola Igrexa, que non falten nunca educadores como Don Bosco, que traballen polos mozos máis desfavorecidos da nosa sociedade. OREMOS

- Polos mozos que traballan nas escolas, nas fábricas, nos talleres. Para que este traballo lles faga máis homes e lles achegue á vida cristiá. OREMOS

- Por tódolos educadores para que sentan sempre o apoio da sociedade e a Igrexa na súa tarefa educativa e evanxelizadora. OREMOS

Pedímoscho, Pai, por Xesús Cristo, noso Señor. AMÉN.